Natuurlijk is er een maar. Is er niet altijd een maar? Een wijs collega zei jaren geleden: ‘Ja maar betekent nee!’ Sindsdien let ik daar op. En inderdaad. Ja maar is de ideale manier om een nee te verbergen.
Dat terzijde. Het is echt allemaal goed te doen. Bezig zijn met mijn eigen leefgebied, de dorpen waar mijn kindjes opgroeien en vrienden wonen, dat geeft energie. De ‘maar’ zit hem dan ook niet in de vraag vind je het waardevol en leuk. De ‘maar’ zit hem in de hamvraag: ‘Waar haal je de tijd vandaan.’ Zoals gezegd bij een reguliere raads, commissie en fractieagenda is het prima te doen. De laatste maanden van het jaar waren niet regulier. Weken waarin ik vier avonden van huis was kwamen met regelmaat voor. Daarnaast natuurlijk nog de uitnodigingen van inwoners, recepties etc. De uren zijn dan wel heel snel gevuld. Met als ellendig resultaat… een vervallen blog. En dat terwijl ik het juist zo belangrijk vindt om mensen mee te nemen in het raadswerk. Om de afstand tussen raad en straat zo snel mogelijk te overbruggen.
Deze ‘weekblog’ is bijna een hernieuwde kennismaking. Nu de komende maanden minstens eens per maand mijn ervaringen aan het blog ‘papier’ toevertrouwen. Ik ga het maar eens in mijn agenda zetten. Misschien op donderdag tussen stofzuigen en woordvoering over een nog nader te bepalen onderwerp. ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten