Nog
half in slaap pak ik om 6 uur mijn telefoon. Ik druk mijn wekker uit.
De zee geluiden met de langskomende boottoeter, noemen ze dat geen
hoorn?, kan ik inmiddels wel schieten.
Memo aan mezelf, wijzig de wekker.
Half
verkrampt laat ik mezelf uit bed stuiteren. Het is woensdag. Woensdag
is altijd de lastigste dag. Maandag stap ik, dinsdag schuif ik en
woensdag rol ik uit bed.
Nadat
ik me in mijn kekke fietspakje gewurmd heb, in muizenstand het huis
bewandel en een banaan naar binnen gewerkt heb, stap ik om half zeven op
de fiets.
Eenmaal
op de fiets word ik pas echt wakker. Is het niet door een plens regen
of een harde wind dan is het wel het eerste licht van de dag. Je
begrijpt bij scenario één kom ik niet
zo vrolijk op mijn werk. Bij het tweede ‘wind’ scenario ligt het er
helemaal aan of ik hem mee of tegen heb. Vooral het eerste licht is
lekker. Dan heb je de tijd om na te denken.
Het
is zo’n ‘licht’ dag. Ik denk terug aan de raadsvergadering.
Raadsvergaderingen zijn vaak op dinsdag. Iedereen is welkom bij zo’n
raadsvergadering. Misschien vind je het leuk om eens
mee te kijken of te luisteren. Je kunt als inwoner van de Zuidplas zelf
ook om inspreektijd vragen. Op
www.zuidplas.nl vind je daar meer informatie over.
De
raadsvergadering van 13 mei was een enerverende. Voor mij omdat ik mijn
maidenspeech mocht geven. Maar vooral omdat het coalitieakkoord onder
de loep genomen werd.
De
maidenspeech is de eerste speech van een nieuw raadslid. Het is leuk om
meteen geweldig te beginnen. Inhoudelijk en professioneel. Zo deed mijn
collega raadslid Jurian Hennip
dit dan ook. En als hij dat dan zo goed staat te doen ben ik behoorlijk
trots. Dat is toch maar mooi een CDA’er die dat geluid van de inwoners
van de Zuidplas zo goed verwoord.
Ik
nam me voor om minstens zo’n goede maidenspeech te houden. Ik ben
positief competitief ingesteld dus ik had daar enorm veel zin in.
Er
kwam een ander, minder omvangrijk, onderwerp op mijn pad. ‘Wil je hem
dan niet doorschuiven en wachten op een indrukwekkender onderwerp?’
Vroeg fractievoorzitter Marc Lansink,
die mijn competitieve aard inmiddels een beetje kent, vriendelijk.
Maar
nee, ik had teveel zin om nu eindelijk eens voor de katheder te staan.
Daarbij, ook al lijkt het onderwerp klein, het is wel degelijk een
relevant onderwerp voor de inwoners
van de Zuidplas. En uiteindelijk is dat de enige reden dat ik hier sta.
Om, groot of klein onderwerp, een volksvertegenwoordiger te zijn.
Dus
met veel trots en ook dankbaar dat ik de kans kreeg, stond ik op, liep
naar de katheder en deed mijn verhaal. Oke, verhaaltje. Over de
Veiligheidsregio en de Regionale Dienst
Openbare Gezondheidszorg Hollands Midden.
Het
tweede deel kwam het coalitieakkoord aan bod. Ik vind dat daar nu alles
over gezegd is. Natuurlijk zijn we kritisch en bezorgd. Onze
uitgangspunten zijn anders dan die van een
aantal coalitiepartijen. Logisch dat de uitkomst dan anders is dan dat
waarvan wij oprecht denken dat het de beste weg voor de Zuidplas is.
Maar
de belangrijke conclusie is dat we deze coalitiepartijen positief
kritisch zullen benaderen. Zolang het belang van de Zuidplassenaar
voorop staat zullen we er, bijna, altijd
met een goed debat uit kunnen komen.
Om
23:55 zat ik dinsdagavond op de fiets naar huis. Zonder daglicht maar
met de wind… in mijn rug. Het was een goede avond. Ik dacht alvast
vooruit naar die verschrikkelijke wekker
(memo aan mezelf: haal wissel van wekker!!) van morgenochtend en hoopte
dat het een lichte avond zou worden zodat ik de volgende ochtend nog
even terug kon denken aan de raadsvergadering van vanavond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten