Daar ben ik weer… Geluidruchtig

Het was even stil. Niet in mijn hoofd, in mijn huis of in de raad maar wel op mijn blogspot. Jammer jammer. Er was zoveel om te delen! Maar met een verhuizing (binnen Zuidplas natuurlijk) een vakantie (buiten Zuidplas) en heel veel onderwerpen was ik onder de pannen. Nog maar net letterlijk, geloof me, dat verhuizen en verbouwen is geen pretje.

Maar goed. Wel stil, niet stilgezeten dus. In de tussentijd zijn er pittige onderwerpen voorbijgekomen. Decentralisaties, de Brinkhorst en vergeet de zwembaden niet. Onderwerpen waarbij op straat veel emoties komen kijken. Logisch. En ga daar als volksvertegenwoordiger maar eens het eerlijke geluid over laten horen.

Het eerlijke geluid
De CDA fractie bestaat uit vier personen. Natuurlijk hebben we onze eigen bagage. Een andere achtergrond. Dat helpt. Op basis van de portefeuilles die we hebben, bereiden we individueel een stuk voor. Dit mailen we naar elkaar. Een eerste kritische blik. We scherpen de stukken, vullen elkaar aan en geven een andere visie. Voor de raadsvergadering, meestal de week voorafgaand aan de raad beleggen we een fractievergadering. Tijdens dat overleg bespreken we het stuk nog een keer. Vragen we ons af of dit het geluid is dat we willen laten horen. Het eerlijke geluid!

Als het onderwerp er om vraagt zoeken we contact met betrokkenen. Met ervaringsdeskundigen. Mensen die weten waar ze het over hebben. Ondernemers die te maken hebben met de gevolgen van een besluit.

En lees me niet verkeerd. Ik ben het niet altijd eens met de mensen die ik spreek. Ze zijn het ook niet altijd met mij eens. Maar elkaars geluid horen, dat helpt!

Zo vullen we onze dagen om stukje bij beetje, dichtbij de Zuidplas te blijven staan. Soms op de fiets langs een omgevallen biels. Soms onder de takken door wandelend die wel erg ver naar beneden hangen, soms op de koffie bij bakker of de kapotte straten door skeelerend. Er is altijd wel wat te doen in Zuidplas. Zeker als je raadslid bent.

Je hoort het, het was even stil maar ik ben van plan om weer een flinke inkijk te bieden in mijn wereld rond de raad. Kijken of we de muren nog meer kunnen vervangen door glazen. Geluid maken zonder nou direct luidsprekers aan de muren van het raadhuis te hangen.

Over harde geluiden gesproken… Daar zijn de bouwvakkers weer. Ik ga me maar weer eens nestelen in stof en puin.

The day after

Hij stond klaar maar liep weg. Vervolgens niet het goede moment. Maar nu toch de seizoensafsluitende blog.
Het reces is begonnen. En het goede nieuws: 'ik merk het echt!' De mailbox is angstvallig stil en de afkickverschijnselen slaan toe.
Maar goed dat het heerlijk warm is en ik dus niet echt veel behoefte heb om achter mijn computer te duiken voor de laatste stand van zaken.

Daarbij merk ik dat ik een beetje lamgeslagen ben. Niet alleen ik maar heel Nederland. Alles wordt keihard in perspectief gezet. Het mooie weer is minder mooi en de ijsjes minder smaakvol. Niet mijn verdriet maar toch verdriet.
Het is de meest onnozele en toch ook de meest gestelde vraag. Waarom? Er is geen goed antwoord op. Of onnozele antwoorden. Want hoe onderbouwd een antwoord ook is. Hoe goed beargumenteerd. Het is nooit genoeg. Het is het nooit waard. En dat weet iedereen.
Daarom zou op de vraag waarom? Zelfs het antwoord 'Gewoon' voldoen. Onnozele vraag, onnozel antwoord.

Nou goed. Laatste blog van het politiek seizoen.

Een samenvatting van de avond vind je op mijn twitter. @tinetdejonge

De laatste vergadering was een goede. Een lange maar desalnietemin (blijft een leuk woord) een goede. Veel gelachen, soms ook wat pijn.

Het voelt niet goed dat er zonder onderzoek onder inwoners en ondernemers besloten wordt de winkels open te gooien. De argumenten 'iedereen kan zelf kiezen als ze open zijn' zijn zwak en niet toereikend. Ze schetsen geen eerlijke keus. Natuurlijk vinden sommige partijen die wel voor gestemd hebben dat ook. Maar ik snap dat politiek geven en nemen is. Ze kunnen niet anders. Helaas.

Een essentieel dorps element zomaar neersabelen is triest. Mocht er na gedegen onderzoek blijken dat zowel ondernemers als inwoners van de Zuidplas zitten de wachten op de zondagsopenstelling dan zou ik me daar makkelijk bij neer kunnen leggen. Het gaat namelijk niet om dat wat ik vind. Het gaat erom wat de meerderheid van de Zuidplas vindt. Logisch!
Het zou dan ook fair zijn om hen een kans te geven om hier iets van te vinden.

Maar goed. Voor zover het stukje 'niet zo leuk'. Verder was het een mooie ervaring; een goed leermoment.

'Hoe gaat het met je blog in de vakantieperiode?'

Echt bloggen zal ik de komende maanden niet doen. Veel mensen zijn op vakantie en het is natuurlijk jammer als ze zo'n heerlijk epistel missen ;-) Wel zal ik zo nu en dan een update plaatsen. Moet je natuurlijk wel scherp blijven.

Tot slot, hij is al veel voorbij gekomen de afgelopen dagen. Ik sluit me er hartgrondig bij aan:

Ga nooit heen zonder te groeten
ga nooit heen zonder een zoen
Wie het noodlot zal ontmoeten
kan het morgen niet meer doen
Ga nooit heen zonder te praten
dat doet soms een hart zo'n pijn
Wat je 's morgens hebt verlaten
kan er 's avonds niet meer zijn 

Een fijne vakantie gewenst! Geniet ervan. Met de mensen die je lief zijn.

 Dat mag :-)

We zijn er klaar voor...

Gisteren tot in de niet zo late uurtjes met Marc, Jurian en Jan om de tafel gezeten. Het was niet voor niets dat we al om 22:15 op de fiets naar huis zaten. Er moest nog het een en ander gebeuren.

Moties voorbereiden en afronden, amendementen klaarstomen...

Motie: Een motie is een formeel middel waarmee een lid van een vergadering een discussiepunt voor kan leggen aan een vergadering. Hiertoe dient de motie in stemming gebracht te worden op een vergadering. Alle leden van een vergadering kunnen een motie indienen. Een bestuur zal over het algemeen geen moties indienen omdat een bestuur door middel van het amenderen van een vergaderagenda discussiepunten in stemming kan brengen.

Amendement: een formele wijziging van een officieel document.

Dus uiteindelijk stond mijn, net weer leeg gemaakte mailbox om 1 uur 's nachts weer op 17 mails.

En nu zijn we er klaar voor.

We gaan beginnen. Vanaf 14:00 in de raadzaal aan het Stadhuisplein.

Tornado!

Het reces staat voor de deur... Niet dat we eraan toe zijn. Helemaal niet zelfs! Er moet nog zoveel gebeuren. De afgelopen weken stonden in het teken van de speeddate sessies, debattrainingen en programmacommissies.

Maar nu komt er dan toch een periode van rust aan. Voor die tijd... TORNADO!

De agenda is bomvol... Aangezien ik deze blog begonnen ben om een inkijk in de wereld van de gemeentepolitiek te geven stuur ik vanaf vandaag iedere dag een korte update.

Vandaag! Vandaag staat in het teken van de voorbereiding. Voorbereiding voor de perspectievennota die morgen in de raad besproken wordt. Vanaf 14:00 wordt er gekeken naar het geld. Uw geld. Hoe moet het besteed worden, hoe niet. Naast het geld staan er ook nog genoeg praktische punten op de agenda. Via Zuidplas.nl vind je de complete agenda. Kom anders even buurten. Maar goed, niet vooruit lopen op morgen. Ik zou het over vandaag hebben!

Vandaag is het mail dag. Nadat ik zaterdag mijn complete politieke mailboxen bijgewerkt had besloot ik in mijn lunchpauze blijmoedig even de laatste hapjes en snapjes die binnengekomen zouden zijn, bij te werken. Hoezee! Actieve Jan, Marc, Jurian en Marijke bleken mijn lunchpauze, lunchloos te maken. Met 32 mailtjes, ja ze waren ook nog allemaal relevant, werden de laatste puntjes op de I gezet voor de fractievergadering van vanavond.

Een fractievergadering waarin we alle grote en minder grote onderwerpen bespreken. Zo zijn er bij ons vragen binnengekomen van bezorgde bewoners over gebouwen, onderhoudsniveau en sportvelden. Vragen die we stuk voor stuk behandelen.

Zijn er bij u/jou zaken in de buurt die spelen? Zaken waar je je zorgen over maakt? Zaken die volgens jou echt op de politieke agenda moeten komen? Schroom dan niet en laat het me weten. Graag zelfs! tinetcda@outlook.com

Tot morgen!



Nieuwe partner?

Het is warm. Niet zo zeer kokend maar meer benauwd. Wat de avond gaat brengen weet ik nog niet als ik op mijn 12 cm hakken het Comenius college in Nieuwerkerk binnenloop.

Om lessen te volgen? Het gebouw te inspecteren? Om met scholieren te praten over gemeentepolitiek dan misschien?

Nee, nee en goed idee, ga ik doen maar nee. Wat dan wel? Ik ga speeddaten! 2 uur lang iedere 5 minuten om de tafel met een andere partner.

Huh? Je was toch zo gelukkig met je man? Dat klopt! Het is dan ook ‘speeddaten 2.0’. Deze avond zitten raadsleden om de tafel met organisaties, stichtingen, verenigingen etc. uit de gemeente. Vanavond sluiten er 15 partijen aan. Ik begrijp bij aankomst dat er twee partijen zijn die op het laatste moment afgehaakt zijn. Op het moment dat het me verteld wordt heb ik daar geen oordeel over. Na afloop kan ik oprecht zeggen: ‘Jammer!’

Want het is leuk. Vooral voor nieuwe raadsleden en dubbel interessant voor mij als niet geboren en getogen Nieuwerkerkse/inwoner van Zuidplas. (Hoewel ik 100% het ‘ik ben hier thuis’ gevoel heb!) Het is juist voor mij interessant omdat ik spreek met vertegenwoordigers van de meest uiteenlopende organisaties binnen de Zuidplas. Veelal vrijwilligers. Altijd mannen en vrouwen met groot hart voor hun zaak. Ondanks uiteenlopende werkgebieden komt één gedeelde zorg telkens weer boven. Het gebrek aan, jonge, aanwas van vrijwilligers.

 Spannend. Zeker als je je realiseert dat sommige organisaties op de handen van de vrijwilligers gedragen worden. Het is goed om daarbij stil te staan. Natuurlijk doen de vrijwilligers hun werk niet voor de waardering. Maar een beetje loven en prijzen op zijn tijd is gewoon terecht.

Aan het einde van de avond ben ik een stukje rijker. Nee, er is mij niet van alle kanten geld toegestopt. Echt niet ;) Maar met kennis over reuma, hospice, ouderen, molen, peuterspeelzalen, de muziekschool, de oudheidskamer etc etc. ben ik kennis rijker. Meer kennis over alle activiteiten die georganiseerd worden en al het ‘liefdewerk oud papier’ dat er in mijn dorp gedaan wordt.

Ondanks de gevouwen waaiers die nodig waren om de hitte te trotseren wasd de avond meer dan de moeite waard.

Speeddaten was voor mij een nieuwe ervaring. Een positieve! Dus die nieuwe partner thuis heb ik niet nodig maar op deze manier ‘organisatie speeddaten’ ga ik zeker weer doen. Sterker nog, aanstaande zaterdag is er weer een sessie. In Zevenhuizen deze keer!

Hoe?

Hoe?

Hoe? Dat is natuurlijk altijd the million euro question. Als we altijd het antwoord op de Hoe vraag hadden… tjongejonge… Life would be easy. En een beetje saai.

Zoeken naar het antwoord op de Hoe vraag is leerzamer en uitdagender dat het antwoord in zonder nadenken oprakelen. Moraal van het verhaal? Het is positief om te zoeken naar het antwoord op de ‘hoe’ vraag.

Dat zeg je mooi makkelijk Tinet. Lekker positief weer. Maaruh… hoe komen we dan bij het antwoord op mijn ‘hoe’ vraag?

Tja…

Ik zal hem delen mijn ‘hoe vraag’ van vandaag: Hoe bereik ik meer inwoners van Zuidplas? Met daarop volgend hoe betrek en activeer ik diezelfde inwoners?

Als CDA is het één van onze speerpunten. Het bereiken van de straat. Dichtbij de mensen blijven. De buitenwereld binnen halen. Vanuit de fractie zoeken we actief contact met mensen. We gaan in op uitnodigingen en zoeken contact met alle generaties.

Maar toch.

Hoe bereik je de mensen die minder naar voren geschoven zijn. Die verder bij de politiek afstaan. Die het niet interesseert?

Ik peins en denk en kom met kleine oplossingen. Het liefst stort ik me op de grote structurele antwoorden. Eén ding is voor mij duidelijk. De nieuwe generatie kiezers (van 8 -  17) krijgt een prominente rol binnen het antwoord op de ‘hoe’ vraag.

Ik heb geen miljoen euro liggen. Overigens ook niets dat ook maar een klein beetje in die richting komt. Misschien dat er lezers zijn die mij naar aanleiding van deze blog uit willen nodigen om gratis een antwoord op deze ‘hoe vraag van vandaag’ te geven. Dan neem ik de koekjes mee.

Wind door je haar

Ken je ze? Die mensen die de wekker horen en nog voor de eerste toon fris en fruitig uit bed springen? Daar hoor ik dus niet bij.

Nog half in slaap pak ik om 6 uur mijn telefoon. Ik druk mijn wekker uit. De zee geluiden met de langskomende boottoeter, noemen ze dat geen hoorn?, kan ik inmiddels wel schieten. Memo aan mezelf, wijzig de wekker.

Half verkrampt laat ik mezelf uit bed stuiteren. Het is woensdag. Woensdag is altijd de lastigste dag. Maandag stap ik, dinsdag schuif ik en woensdag rol ik uit bed.

Nadat ik me in mijn kekke fietspakje gewurmd heb, in muizenstand het huis bewandel en een banaan naar binnen gewerkt heb, stap ik om half zeven op de fiets.

Eenmaal op de fiets word ik pas echt wakker. Is het niet door een plens regen of een harde wind dan is het wel het eerste licht van de dag. Je begrijpt bij scenario één kom ik niet zo vrolijk op mijn werk. Bij het tweede ‘wind’ scenario ligt het er helemaal aan of ik hem mee of tegen heb. Vooral het eerste licht is lekker. Dan heb je de tijd om na te denken.

Het is zo’n ‘licht’ dag. Ik denk terug aan de raadsvergadering. Raadsvergaderingen zijn vaak op dinsdag. Iedereen is welkom bij zo’n raadsvergadering. Misschien vind je het leuk om eens mee te kijken of te luisteren. Je kunt als inwoner van de Zuidplas zelf ook om inspreektijd vragen. Op www.zuidplas.nl vind je daar meer informatie over.

De raadsvergadering van 13 mei was een enerverende. Voor mij omdat ik mijn maidenspeech mocht geven. Maar vooral omdat het coalitieakkoord onder de loep genomen werd.

De maidenspeech is de eerste speech van een nieuw raadslid. Het is leuk om meteen geweldig te beginnen. Inhoudelijk en professioneel. Zo deed mijn collega raadslid Jurian Hennip dit dan ook. En als hij dat dan zo goed staat te doen ben ik behoorlijk trots. Dat is toch maar mooi een CDA’er die dat geluid van de inwoners van de Zuidplas zo goed verwoord.

Ik nam me voor om minstens zo’n goede maidenspeech te houden. Ik ben positief competitief ingesteld dus ik had daar enorm veel zin in.

Er kwam een ander, minder omvangrijk, onderwerp op mijn pad. ‘Wil je hem dan niet doorschuiven en wachten op een indrukwekkender onderwerp?’ Vroeg fractievoorzitter Marc Lansink, die mijn competitieve aard inmiddels een beetje kent, vriendelijk.

Maar nee, ik had teveel zin om nu eindelijk eens voor de katheder te staan. Daarbij, ook al lijkt het onderwerp klein, het is wel degelijk een relevant onderwerp voor de inwoners van de Zuidplas. En uiteindelijk is dat de enige reden dat ik hier sta. Om, groot of klein onderwerp, een volksvertegenwoordiger te zijn. 

Dus met veel trots en ook dankbaar dat ik de kans kreeg, stond ik op, liep naar de katheder en deed mijn verhaal. Oke, verhaaltje. Over de Veiligheidsregio en de Regionale Dienst Openbare Gezondheidszorg Hollands Midden.

Het tweede deel kwam het coalitieakkoord aan bod. Ik vind dat daar nu alles over gezegd is. Natuurlijk zijn we kritisch en bezorgd. Onze uitgangspunten zijn anders dan die van een aantal coalitiepartijen. Logisch dat de uitkomst dan anders is dan dat waarvan wij oprecht denken dat het de beste weg voor de Zuidplas is.

Maar de belangrijke conclusie is dat we deze coalitiepartijen positief kritisch zullen benaderen. Zolang het belang van de Zuidplassenaar voorop staat zullen we er, bijna, altijd met een goed debat uit kunnen komen.

Om 23:55 zat ik dinsdagavond op de fiets naar huis. Zonder daglicht maar met de wind… in mijn rug. Het was een goede avond. Ik dacht alvast vooruit naar die verschrikkelijke wekker (memo aan mezelf: haal wissel van wekker!!) van morgenochtend en hoopte dat het een lichte avond zou worden zodat ik de volgende ochtend nog even terug kon denken aan de raadsvergadering van vanavond.

Back to the basics

"Hoe zit het nu eigenlijk met die fracties, wethouders, oppositie, coalie..." Sinds ik in de gemeenteraad zit krijg ik uit de meest onverwachte hoeken vragen. Vragen over de gemeenteraad.

Inmiddels is het simpel om daar doorheen te roetsjen. De antwoorden op de vragen ken ik inmiddels. Sterker nog, dit zijn de basics.

Eerlijk is eerlijk toen ik nog 'gewoon'  Zuidplassenaar was, wist ik ook niet hoe dit precies zat. Om de politiek weer een beetje dichterbij te brengen begin ik dus bij de basics.

Dus: hoe zit het ook alweer. Globaal:

Gemeenteraad

Iedere gemeente heeft een gemeenteraad. Dat is een groep van gekozen mensen die het volk vertegenwoordigen. Dus de namen die je op de stemformulieren tegenkomt.

In de Zuidplas hebben we 27 gemeenteraadsleden. Het aantal raadsleden is afhankelijk van het aantal inwoners. Zo wonen wij in een gemeente van tussen de 40.001 en 45000 inwoners, hebben we recht op 27 volksvertegenwoordigers wat neerkomt op 1 raadslid per 1481 – 1666 inwoners.

Het dagelijks bestuur ligt in handen van het college van burgemeester en wethouders. Kortweg het college van B&W of het college

Maar die wethouders? Waar komen die vandaan dan? Worden die ook gekozen?

Nee, zowel de burgemeester als de wethouders worden niet gekozen door de inwoners. De wethouders worden voorgedragen door de gemeenteraad. Het kunnen personen staan die al op de lijsten stonden tijdens de verkiezingen maar het kunnen ook leden zijn die door de partij aangewezen worden omdat zij hen geschikt vinden voor het werk.

Want dat dagelijks bestuur is echt niet zo gemakkelijk. Wethouder in de Zuidplas is een fulltime baan. Die je ook kunt opdelen in parttime functies uiteraard.

Meestal worden wethouders aangewezen door de regerende partijen(coalitie). Op het moment dat zij wethouder zijn, zijn ze niet meer partij gebonden. Het college bestuurt de gemeente los van de individuele politieke partijen.

De regerende partijen worden ook wel de coalitie genoemd. De coalitie bestaat uit minimaal twee partijen maar moet in totaal minstens bestaan uit de helft plus 1 raadslid. (de meerderheid) Op het moment dat de (regerende) partijen iets voor elkaar willen krijgen moet hierover gestemd worden. De meerderheid moet instemmen met het voorstel. Doordat de coalitie uit de meerderheid bestaat kunnen er op deze manier besluiten genomen worden binnen de gemeenteraad.

De partij die bij de verkiezingen als grootste partij uit de bus komt neemt het initiatief bij de samenstelling van de coalitie. In het geval de Zuidplas werd de VVD (net) de grootste partij. Zij hebben de keus gemaakt om een coalitie te vormen met D66, SP en NEZ.

 Natuurlijk kan het zo zijn dat de coalitie er samen niet uit komt. Dan kunnen er stemmen gewonnen worden binnen de overige partijen. De oppositie.

De oppositie houdt de raad scherp. Stelt vragen en stemt in met of tegen voorstellen van het college of de coalitie.

Oppositiepartijen zijn het (deels) oneens met de coalitiepartijen. Ze vertegenwoordigen een ander geluid van de inwoners van de Zuidplas. In de Zuidplas zijn er drie oppositie partijen. CDA, Christenunie/SGP en de PVDA/Groenlinks.

 Een partij wordt ook wel een fractie genoemd.

 Eens even kijken, volgens mij heb ik nu de 'basics ' gehad.

Samen!

Als CDA fractie komen we wekelijks samen. Met zijn vieren zetten we ons in om het geluid van de inwoners van de Zuidplas krachtig te vertegenwoordigen. Om dat te doen blijven we graag dicht bij de mensen. We krijgen regelmatig uitnodigingen van verenigingen en instellingen. Hier gaan we dan ook op in!

Wilt u eens bijpraten? Of heeft u punten waarvan u graag wilt dat we ze bespreekbaar maken? Laat het ons weten!

Wij nemen uw geluid mee naar 'die' gemeenteraad. Die hopelijk weer een stukje dichterbij gekomen is.

Over grondexploitaties en ZZP'ers

De eerste maand zit erop. Of ik zit er een maand op. Net hoe je het wilt zien natuurlijk. Introductie bijeenkomsten over grondexploitaties, jaarrekeningen, gesprekken over veiligheid en een politiebureau dat niet weg mag. Echt niet.

De conclusie? Wat is er veel te leren. Mijn grote geluk? Leren is leuk!

Mijn uitdaging? Alles wat ik leer vertalen. Vertalen van ‘politieks’ naar ‘Zuidplas’’ Politiek bij de mensen brengen. Inwoners van Zuidplas blijvend informeren over dat wat zich afspeelt in de raad. Duidelijk maken waarom het zich daar afspeelt.

En dan politiek bij de mensen halen. Zo ontstaat er langzaam maar zeker een evenwicht. Althans dat hoop ik. Een mooie start hiervan was de ZZP avond. Enthousiaste eenlingen die samen bouwen aan een krachtige vereniging om zo een stevige stem te creëren. Dat is waar ‘samen sterk’ en dus het CDA voor staat.

Woensdag 9 april was deze ZZP avond. Gaaf hoor, om te praten met deze Zelfstandigen zonder personeel. Wist u dat er in de Zuidplas ruim 3000 van deze inwoners met kleine bedrijfjes zijn? Ik niet. 1000 was mijn inschatting. Daar zat ik dus mooi naast.

3000 inwoners. En het mooiste is? Er is niet één standaard ZZP’er. Er zijn jonge moeders, gepensioneerden, dertigers die goed betaalde banen achter zich laten, slachtoffers van de crisis die hun geluk op deze manier beproeven en meer en meer en meer.

In mijn beleving is de ZZP club een perfecte afspiegeling van de gemeente Zuidplas. Ik hoop dan ook oprecht dat alle individuele ZZP’ers zich aansluiten bij deze vereniging en zo met de individuele capaciteiten een krachtig geluid kunnen vertegenwoordigen.

Het was interessant om aan te sluiten. De vraag: ‘Wat helpt ZZP’ers?” te stellen aan mensen die werkelijk tot deze groep behoren. Als ik dat de komende jaren nu blijf doen dan hoef ik nooit een beleid te bedenken. Dan weet ik wat er speelt op straat en bedenkt de straat het voor me. Om zo’n verlengstuk van inwoners van de Zuidplas te zijn ga ik nu eerst weer leren.

Over stukjes grond in de gemeente Zuidplas, over wat dat stukje grond kost en wat dat stukje grond oplevert. Over wat er dan uiteindelijk, na alle plussen en minnen, onder de streep overblijft. Want dat is wat de grondexploitatie is. Bent u weer een stukje wijzer. Duik ik het volgende stuk in.

Een politiebureau omdat...

1. Hannie is in tranen: “Henk! Ze hebben mn tasje gejat. Mn paspoort zat erin. Kunnen we nog wel naar Mallorca volgende week?” “Ja joh, ik lees hier op het internet dat je dan even aangifte moet doen bij het politiebureau. Pak je rollator maar dan wandelen we meteen ff.”

2. Woensdagavond tegen zeven uur. Benji en Sjonnie lopen langs de woningen aan de mossen. Ingespannen kijken ze bij de woningen naar binnen. ‘Volgens mij is dit een goeie Sjon.” De woning op de hoek ligt beschut. Binnen zijn alle lampen uit. Precies wat ze zoeken. Benji kijkt naar de schutting aan de zijkant. “Daar kan ik makkelijk overheen. Dan kunnen we via de achterkant naar binnen.” Onopvallend kijken ze om zich heen.

Op hetzelfde moment in de politieauto: “Meldkamer wij gaan eten bij het bureau op het Raadhuisplein.” “Eet smakelijk!”

“Wacht eens, daar op het Rendiermos. Wat zijn die gasten aan het doen?” “Meldkamer we rijden nog even langs een verdachte situatie.”

“Wegwezen Sjon, de juten.”

3. “Een beroerde situatie, dat is.” “Beroerd? Levensgevaarlijk!” De schoolpleinvaders kijken elkaar aan. “Iedere dag, zelfs als het niet regent wordt het schoolplein omsloten door auto’s van ouders.” “Ja joh, vrijdag, met die regen, stonden ze zelfs dubbel geparkeerd. Sven kwam er tussen door geglipt en lag bijna onder een passerende auto. En die kan je niet eens kwalijk nemen dat hij het overzicht kwijt is.” “Bel anders de wijkagent een keer. Als die het ziet kan er vast iets veranderen. En als waarschuwingen niet helpen dan weet ik zeker dat het met bekeuren lukt!” “Tja, ik vind het wel lullig. Is toch een hoop geld.” “Nou sorry hoor maar als Sven volgende week onder een auto ligt maakt dat geld ook geen barst meer uit.” “Je hebt gelijk, ik bel meteen 0900-8844 en vraag naar de wijkagent.”

De volgende dag neemt wijkagente Brenda de school mee op haar fietsrondje door de wijk. Ook bij andere scholen in haar wijk kijkt ze nog eens kritisch. Het is duidelijk. Er ontstaan hier levensgevaarlijke situaties. ‘Vanmiddag meteen een afspraak maken met de directeuren,’ denkt ze, terwijl ze wegfietst.

4. ‘112 ‘we hebben een onwel wording in de Reigerhof’ 20 seconden later rennen de agenten de Reigerhof binnen en starten met reanimeren.

5.  Bij de familie van Gelders staat het huis op stelten. Na een lang weekend weg komen ze thuis. Buiten de woning zien ze al dat het mis is. Bij de achterdeur is een raam geforceerd. Binnen wordt het niet veel beter. Kussens van de bank en kapot gescheurd. Kasten zijn open, lades liggen op de grond. Overal ligt papier.

Met angst en beven lopen ze naar de slaapkamer. Hun angst wordt snel waarheid. Ook de sieraden zijn weg. Het kluisje wat ze hadden verborgen in de inloopkast is gevonden, geforceerd en meegenomen. Mevrouw van Gelders drukt haar handen voor haar ogen. Meneer blijft nuchter. Aangifte doen. Hij haalt zijn Ipad uit zijn koffer en wil aangifte doen via politie.nl. Dit gaat niet. Bij een inbraak moet je aangifte doen op het politiebureau. Dan kan er onderzoek gedaan worden in het huis. Mevrouw van Gelder is totaal overstuur. Ze begrijpt er niets meer van. Er is hier helemaal geen politiebureau, hoe moet dat dan?

6. Op het politiebureau Raadhuisplein “Mensen, overval op de supermarkt in het Oude Dorp. Gassen maar.” Twee minuten later worden de overvallers ingesloten. Ze kunnen geen kant meer op als er uit meerdere richtingen politievoertuigen arriveren.

'Daar gaan we niet over, echt niet, echt helemaal echt niet.' 

Misschien is het waar, gaat de gemeenteraad er niet helemaal over. De landelijke politiek gaat erover. Maarrrr.... het gaat hier om een kostenplaatje. Het gebouw moet weg, het is te duur. 

Faciliteren. Daar kunnen we als gemeenteraad wel over gaan. Ruimte bieden, het makkelijk maken. Dat kunnen we toch wel doen? Voor veiligheid!

Mooi dat er veel partijen zijn die er hetzelfde over denken. Dan kunnen we ons samen druk maken om veiligheid. Want zonder politiebureau... (dat is een mooie volgende blog)

 

Coalitie, oppositie, coalitie of toch liever oppositie

Ik zit in de wachtstand. En dat is nu net een stand waar ik niet zo goed in ben. De ‘gaangaangaan’ stand ken ik. De ‘ik ben lekker bezig’ stand heb ik ook onder de knie. Maar die wachtstand, tja.

Mijn politieke volgers weten ongetwijfeld waar ik het over heb. De coalitieonderhandelingen. Wie gaat er in de coalitie; Wie levert de wethouders. Oftewel wie gaan de Zuidplas besturen.

Wie gaat er in de oppositie? Krijgen ruimte? Oftewel wie houdt de coalitie scherp?

VVD coördineert de gesprekken. Een recht dat zij als grootste in de eerste plaats hebben. Het lijkt me een ingewikkelde taak voor Jan Hordijk als lijsttrekker van die club. Ga er maar eens met je fractie van zeven mensen uitkomen wat iedereen wil. Hoe ziet ieder individu een coalitie voor zich. En als je onderling niet uitkomt, wat dan? Je moet toch vier jaar verder.

Natuurlijk hebben wij in onze fractie ook gesprekken over wat we zouden willen. Wat onze voorkeuren zijn. Bijzonder is dat we daar met z’n vieren: Jurian Hennip, Marc Lansink, Jan Verbeek and myself hetzelfde over denken. We kijken naar programma’s en houden het zo zuiver. Wat ook fijn is? We willen geen van allen koste wat kost die coalitie in. We hebben de kiezers een belofte gedaan met ons verkiezingsprogramma. Dan mogen zij er ook van uitgaan dat we dit programma beschermen.

Ik vind het jammer dat er veel geroeptoeterd wordt. “Ik wil dit”, “ik wil dat” “Het moet per se zoals ik het wil.” (herkent u dat ook nog van het schoolplein?) Ik snap dat andere partijen ook hun programma’s willen beschermen. Maar volgens mij doe je dat niet door partijen uit te sluiten.

Het zou goed zijn als we in de coalitie komen. Goed voor bestuurlijke continuïteit. Goed voor de Zuidplas. Met Jan Verbeek hebben we namelijk een ervaren wethouder in huis. Maar stiekem, heel stiekem, u mag het ook niet doorvertellen, dat begrijpt u, zou ik Jan graag in onze CDA fractie willen houden. Hij weet zoveel van zoveel. Het is net of je een privébibliotheek hebt. Wie wil dat nu niet. Niet alleen de boeken met informatie maar ook een context.

Anyways… Ik ben geïnstalleerd, heb mijn eerste introductieavond gehad en we hebben meerdere fractievergaderingen achter de rug. Iedere week krijg je als raadslid een Raads Informatie Brief (RIB). Verrassend leuk. Allerlei informatie over de Zuidplas die in verschillende vormen zoals brieven, plannen van aanpak en documenten je mailbox in komt vliegen. Overigens ook, weliswaar minder verrassend, veel. Minimaal 100 bladzijden en dan vermoed ik dat dit een rustige week was.

Door de RIB krijg ik snel een beeld van zaken die leven, veranderingen die voor de deur staan.

De verkiezingen waren vandaag precies 3 weken geleden. Soms voelt het als twee dagen, soms lijken er alweer maanden voorbij te zijn.

Gelukkig mogen we een beetje uit die wachtstand stappen. Niet alles is afhankelijk van coalitievorming. (Staat natuurlijk buiten discussie dat het goed is dat er snel een coalitie gevormd wordt) Dus ik ben bezig. Lekker bezig! Waarmee? Tja, dat onderwerp laat ik graag voor mijn volgende blog… be there!

Gekozen en nu... openlucht en eerste stem

Wat een feest de afgelopen dagen. Niet alleen heeft het CDA haar stemmers weten te behouden er zijn zelfs veel meer mensen die  CDA gestemd hebben en we zijn ook nog steeds de derde partij van Zuidplas. Genoeg om te vieren.

Vrijdag las ik via twitter dat er 274 personen op mij gestemd hebben. 274 mensen! 

Maar dan, wat gebeurt er dan? 

Dan word je dus raadslid. Daar begint deze blog.

Belofte maakt schuld. In dit geval een schuld die ik graag inlos. De komende vier jaar blijf ik bloggen. Nee nee, wees niet bang, niet elke dag. Maar 1 á 2 keer in de maand wil ik jullie bijpraten over waar ik mee bezig ben. Waar een raadslid zich mee bemoeit. 

Wat gebeurt er na de verkiezingen? Wie is er aan zet? Wat willen wij? Wat wil ik?

Vrijdag worden we uitgenodigd op het gemeentehuis. Makkelijke vragen: Eed of belofte? De eed. Adres? Nevenfuncties? en moeilijke vragen: belastinggedoe (heb ik dus niets mee, ik ben groot voorstander van het afschaffen van rondpompen van geld door alle toeslagen en heffingen) 

En dan de hamvraag. Accepteer je het raadslid schap of bedank je ervoor. Het zal geen grote verrassing zijn. Met heel veel enthousiasme onderteken ik het accepteer formulier.
Waarna ik een flink pakket papieren overhandigd krijg.

En dan gaan we met de fractie om de tafel. We bedenken wat we willen. Er komen veel vragen voorbij: oppositie/coalitie? voorkeur voor individuele portefeuilles voor partners? Bestaande uitnodigingen en nieuwe contactmomenten. De agenda. Het is leuk. Een uur later nemen zeggen we elkaar gedag. De sfeer is goed en met gezamenlijk enthousiasme hebben we er zin in!

Thuisgekomen lees ik de papieren door. Interessant, leuk, agenda... huh????Er springt iets lelijks in mijn ooghoek. Voor de installatie op 27 maart mag je drie mensen meenemen? Drie? Hoe kan dat nu? Er zijn 274 personen die ik een open uitnodiging wil sturen. Zij hebben er vertrouwen in, zij hebben de actie ondernomen. Dit lijkt me een mooi moment om hen de kans te geven bij het begin te zijn. Zo kunnen we elkaar in de ogen kijken en elkaar de komende vier jaar scherp houden.

Ik stem dus voor een openlucht installatie. Zie daar, mijn eerste stem!