Over grondexploitaties en ZZP'ers

De eerste maand zit erop. Of ik zit er een maand op. Net hoe je het wilt zien natuurlijk. Introductie bijeenkomsten over grondexploitaties, jaarrekeningen, gesprekken over veiligheid en een politiebureau dat niet weg mag. Echt niet.

De conclusie? Wat is er veel te leren. Mijn grote geluk? Leren is leuk!

Mijn uitdaging? Alles wat ik leer vertalen. Vertalen van ‘politieks’ naar ‘Zuidplas’’ Politiek bij de mensen brengen. Inwoners van Zuidplas blijvend informeren over dat wat zich afspeelt in de raad. Duidelijk maken waarom het zich daar afspeelt.

En dan politiek bij de mensen halen. Zo ontstaat er langzaam maar zeker een evenwicht. Althans dat hoop ik. Een mooie start hiervan was de ZZP avond. Enthousiaste eenlingen die samen bouwen aan een krachtige vereniging om zo een stevige stem te creëren. Dat is waar ‘samen sterk’ en dus het CDA voor staat.

Woensdag 9 april was deze ZZP avond. Gaaf hoor, om te praten met deze Zelfstandigen zonder personeel. Wist u dat er in de Zuidplas ruim 3000 van deze inwoners met kleine bedrijfjes zijn? Ik niet. 1000 was mijn inschatting. Daar zat ik dus mooi naast.

3000 inwoners. En het mooiste is? Er is niet één standaard ZZP’er. Er zijn jonge moeders, gepensioneerden, dertigers die goed betaalde banen achter zich laten, slachtoffers van de crisis die hun geluk op deze manier beproeven en meer en meer en meer.

In mijn beleving is de ZZP club een perfecte afspiegeling van de gemeente Zuidplas. Ik hoop dan ook oprecht dat alle individuele ZZP’ers zich aansluiten bij deze vereniging en zo met de individuele capaciteiten een krachtig geluid kunnen vertegenwoordigen.

Het was interessant om aan te sluiten. De vraag: ‘Wat helpt ZZP’ers?” te stellen aan mensen die werkelijk tot deze groep behoren. Als ik dat de komende jaren nu blijf doen dan hoef ik nooit een beleid te bedenken. Dan weet ik wat er speelt op straat en bedenkt de straat het voor me. Om zo’n verlengstuk van inwoners van de Zuidplas te zijn ga ik nu eerst weer leren.

Over stukjes grond in de gemeente Zuidplas, over wat dat stukje grond kost en wat dat stukje grond oplevert. Over wat er dan uiteindelijk, na alle plussen en minnen, onder de streep overblijft. Want dat is wat de grondexploitatie is. Bent u weer een stukje wijzer. Duik ik het volgende stuk in.

Een politiebureau omdat...

1. Hannie is in tranen: “Henk! Ze hebben mn tasje gejat. Mn paspoort zat erin. Kunnen we nog wel naar Mallorca volgende week?” “Ja joh, ik lees hier op het internet dat je dan even aangifte moet doen bij het politiebureau. Pak je rollator maar dan wandelen we meteen ff.”

2. Woensdagavond tegen zeven uur. Benji en Sjonnie lopen langs de woningen aan de mossen. Ingespannen kijken ze bij de woningen naar binnen. ‘Volgens mij is dit een goeie Sjon.” De woning op de hoek ligt beschut. Binnen zijn alle lampen uit. Precies wat ze zoeken. Benji kijkt naar de schutting aan de zijkant. “Daar kan ik makkelijk overheen. Dan kunnen we via de achterkant naar binnen.” Onopvallend kijken ze om zich heen.

Op hetzelfde moment in de politieauto: “Meldkamer wij gaan eten bij het bureau op het Raadhuisplein.” “Eet smakelijk!”

“Wacht eens, daar op het Rendiermos. Wat zijn die gasten aan het doen?” “Meldkamer we rijden nog even langs een verdachte situatie.”

“Wegwezen Sjon, de juten.”

3. “Een beroerde situatie, dat is.” “Beroerd? Levensgevaarlijk!” De schoolpleinvaders kijken elkaar aan. “Iedere dag, zelfs als het niet regent wordt het schoolplein omsloten door auto’s van ouders.” “Ja joh, vrijdag, met die regen, stonden ze zelfs dubbel geparkeerd. Sven kwam er tussen door geglipt en lag bijna onder een passerende auto. En die kan je niet eens kwalijk nemen dat hij het overzicht kwijt is.” “Bel anders de wijkagent een keer. Als die het ziet kan er vast iets veranderen. En als waarschuwingen niet helpen dan weet ik zeker dat het met bekeuren lukt!” “Tja, ik vind het wel lullig. Is toch een hoop geld.” “Nou sorry hoor maar als Sven volgende week onder een auto ligt maakt dat geld ook geen barst meer uit.” “Je hebt gelijk, ik bel meteen 0900-8844 en vraag naar de wijkagent.”

De volgende dag neemt wijkagente Brenda de school mee op haar fietsrondje door de wijk. Ook bij andere scholen in haar wijk kijkt ze nog eens kritisch. Het is duidelijk. Er ontstaan hier levensgevaarlijke situaties. ‘Vanmiddag meteen een afspraak maken met de directeuren,’ denkt ze, terwijl ze wegfietst.

4. ‘112 ‘we hebben een onwel wording in de Reigerhof’ 20 seconden later rennen de agenten de Reigerhof binnen en starten met reanimeren.

5.  Bij de familie van Gelders staat het huis op stelten. Na een lang weekend weg komen ze thuis. Buiten de woning zien ze al dat het mis is. Bij de achterdeur is een raam geforceerd. Binnen wordt het niet veel beter. Kussens van de bank en kapot gescheurd. Kasten zijn open, lades liggen op de grond. Overal ligt papier.

Met angst en beven lopen ze naar de slaapkamer. Hun angst wordt snel waarheid. Ook de sieraden zijn weg. Het kluisje wat ze hadden verborgen in de inloopkast is gevonden, geforceerd en meegenomen. Mevrouw van Gelders drukt haar handen voor haar ogen. Meneer blijft nuchter. Aangifte doen. Hij haalt zijn Ipad uit zijn koffer en wil aangifte doen via politie.nl. Dit gaat niet. Bij een inbraak moet je aangifte doen op het politiebureau. Dan kan er onderzoek gedaan worden in het huis. Mevrouw van Gelder is totaal overstuur. Ze begrijpt er niets meer van. Er is hier helemaal geen politiebureau, hoe moet dat dan?

6. Op het politiebureau Raadhuisplein “Mensen, overval op de supermarkt in het Oude Dorp. Gassen maar.” Twee minuten later worden de overvallers ingesloten. Ze kunnen geen kant meer op als er uit meerdere richtingen politievoertuigen arriveren.

'Daar gaan we niet over, echt niet, echt helemaal echt niet.' 

Misschien is het waar, gaat de gemeenteraad er niet helemaal over. De landelijke politiek gaat erover. Maarrrr.... het gaat hier om een kostenplaatje. Het gebouw moet weg, het is te duur. 

Faciliteren. Daar kunnen we als gemeenteraad wel over gaan. Ruimte bieden, het makkelijk maken. Dat kunnen we toch wel doen? Voor veiligheid!

Mooi dat er veel partijen zijn die er hetzelfde over denken. Dan kunnen we ons samen druk maken om veiligheid. Want zonder politiebureau... (dat is een mooie volgende blog)

 

Coalitie, oppositie, coalitie of toch liever oppositie

Ik zit in de wachtstand. En dat is nu net een stand waar ik niet zo goed in ben. De ‘gaangaangaan’ stand ken ik. De ‘ik ben lekker bezig’ stand heb ik ook onder de knie. Maar die wachtstand, tja.

Mijn politieke volgers weten ongetwijfeld waar ik het over heb. De coalitieonderhandelingen. Wie gaat er in de coalitie; Wie levert de wethouders. Oftewel wie gaan de Zuidplas besturen.

Wie gaat er in de oppositie? Krijgen ruimte? Oftewel wie houdt de coalitie scherp?

VVD coördineert de gesprekken. Een recht dat zij als grootste in de eerste plaats hebben. Het lijkt me een ingewikkelde taak voor Jan Hordijk als lijsttrekker van die club. Ga er maar eens met je fractie van zeven mensen uitkomen wat iedereen wil. Hoe ziet ieder individu een coalitie voor zich. En als je onderling niet uitkomt, wat dan? Je moet toch vier jaar verder.

Natuurlijk hebben wij in onze fractie ook gesprekken over wat we zouden willen. Wat onze voorkeuren zijn. Bijzonder is dat we daar met z’n vieren: Jurian Hennip, Marc Lansink, Jan Verbeek and myself hetzelfde over denken. We kijken naar programma’s en houden het zo zuiver. Wat ook fijn is? We willen geen van allen koste wat kost die coalitie in. We hebben de kiezers een belofte gedaan met ons verkiezingsprogramma. Dan mogen zij er ook van uitgaan dat we dit programma beschermen.

Ik vind het jammer dat er veel geroeptoeterd wordt. “Ik wil dit”, “ik wil dat” “Het moet per se zoals ik het wil.” (herkent u dat ook nog van het schoolplein?) Ik snap dat andere partijen ook hun programma’s willen beschermen. Maar volgens mij doe je dat niet door partijen uit te sluiten.

Het zou goed zijn als we in de coalitie komen. Goed voor bestuurlijke continuïteit. Goed voor de Zuidplas. Met Jan Verbeek hebben we namelijk een ervaren wethouder in huis. Maar stiekem, heel stiekem, u mag het ook niet doorvertellen, dat begrijpt u, zou ik Jan graag in onze CDA fractie willen houden. Hij weet zoveel van zoveel. Het is net of je een privébibliotheek hebt. Wie wil dat nu niet. Niet alleen de boeken met informatie maar ook een context.

Anyways… Ik ben geïnstalleerd, heb mijn eerste introductieavond gehad en we hebben meerdere fractievergaderingen achter de rug. Iedere week krijg je als raadslid een Raads Informatie Brief (RIB). Verrassend leuk. Allerlei informatie over de Zuidplas die in verschillende vormen zoals brieven, plannen van aanpak en documenten je mailbox in komt vliegen. Overigens ook, weliswaar minder verrassend, veel. Minimaal 100 bladzijden en dan vermoed ik dat dit een rustige week was.

Door de RIB krijg ik snel een beeld van zaken die leven, veranderingen die voor de deur staan.

De verkiezingen waren vandaag precies 3 weken geleden. Soms voelt het als twee dagen, soms lijken er alweer maanden voorbij te zijn.

Gelukkig mogen we een beetje uit die wachtstand stappen. Niet alles is afhankelijk van coalitievorming. (Staat natuurlijk buiten discussie dat het goed is dat er snel een coalitie gevormd wordt) Dus ik ben bezig. Lekker bezig! Waarmee? Tja, dat onderwerp laat ik graag voor mijn volgende blog… be there!